دنیا و تعبیر های ما

به نام خداوند زیبایی ها

گرفتم ساغری از دست مستی*** تعالی الله چه مستی و چه دستی

 بتی چون تو کجا در پرده ماند*** مگر از ننگ چون من بت پرستی

غم و شادی و تمام حس های این دنیا تعبیرهای ما از اتفاقات این دنیاست .

خنده هایی که می بینیم تعبیر می کنیم به شاد بودن و گریه رو تعبیر می کنیم به ناراحت بودن و غمگین بودن .

به عاقلا میگیم دیوونه و دیوونه ها رو میگیم " چقدر فلانی عاقل بود! "

این اسم ها رو میذاریم و نمیدونیم که برچسب داریم میچسبونیم روی پیشونی آدما .

هرکس اونجوری که دوست داره می بینه .

یه نفر همه رو خوب می بینه و بهش میگن دیوونه و به یه نفر که از همه چیز و همه کس عیب میگیره میگن عاقل .

و اینجاست دو راهی انتخاب .

انتخاب بین حق و باطل .

همون چیزی که تموم آزادگان دنیا برای اثبات حق و انکار باطل زندگی خودشون رو فدا کردند .

حق کدومه و باطل کدومه ؟

اگر گریه کردن دیوانگی است ، من دیوانه ترین دیوانگان هستم .

خدا خندیدن و خندوندن رو به بنده هاش یاد داد تا ستار بودنش رو به اثبات برسونه .